Peter de Zwaan

Peter de Zwaan (1944), Nederlands auteur van thrillers en jongensboeken. Daarnaast was hij journalist: sinds augustus 1969 is hij werkzaam voor De Twentsche Courant Tubantia. Hij was van 1984 tot 1996 chef van de kunstredactie met film en video als specialiteit. Sinds januari 1996 verzorgt hij dagelijks een column op pagina twee van de krant.

Als thrillerauteur debuteerde hij met Dietz in 1992. Hierin berooft een als kerstman verklede man een bank. Vervolgens krijgt hij te maken met een mafia-achtige familie.

‘Zijn favoriete hoofdfiguur is een straatslimme randcrimineel met ruim overlevingstalent die verdwaalt in veel te grote zaken,’ aldus de Detective & Thrillergids van Vrij Nederland. Buiten leven heeft zo’n hoofdpersoon, evenals Een keel van glas waarin deze keelkanker blijkt te hebben (dit is autobiografisch; deze titel wordt verfilmd. Het filmcontract met Rob Houwer is getekend. Wanneer wordt gestart met de opnamen is nog niet bekend). In Rafels is de hoofdpersoon een criminele ex-politieman. De Zwaan werd maar liefst vijfmaal genomineerd voor de Gouden Strop. De vijfde keer was het raak: hij won deze prijs in 2000 met Het Alibibureau.

In 2001 verscheen De Vrouwenoppasser. Het boek gaat over een man die na een vuurwerkramp (niet dé ramp) naar buitenland verdwijnt, spijt krijgt en onder een andere naam terugkeert. Hij begint onder aan de ladder. Als vrouwenoppasser.

De bemiddelaar (2002) is het niet geheel vrijwillige beroep van een man die luistert naar de naam Maick A.A. John, uitgever van harte en origine, evenwel zonder veel succes. Zijn eerste klant vraagt hem de losprijs voor een gekidnapte hond aan de ontvoerders te overhandigen. Daarbij ontmoet hij Addo Muntz die een samenwerking voorstelt. Maick gaat daarop in, en dat heeft vergaande gevolgen.
Met zijn eeuwige glimlach, ogen die je recht aankeken en een vertrouwenwekkende blik weet Maick A.A. Jonn een heleboel te ritselen. Jammer genoeg is hij niet zo zakelijk, anders zou hij inmiddels rijk zijn. Met de van zijn vader geërfde uitgeverij is hem dat ook niet gelukt, want hij houdt meer van oude boeken dan van nieuwe marketingtechnieken. Hij voelt zich in het nauw gedreven door zijn vrouw Nicki, die een groot feest wil omdat ze vijfentwintig jaar met Maick is getrouwd – hun dochter Annemay steunt haar daarbij. Mede daarom trekt Maick zich terug in zijn kantoortje en vestigt zich als bemiddelaar. Zijn eerste klant vraagt hem de losprijs voor een gekidnapte prijshond te overhandigen aan de ontvoerders. Daarbij ontmoet hij Addo Muntz die voorstelt te gaan samenwerken. Maick krijgt zowaar een prachtig kantoor, een mooie secretaresse – en een opdracht die zijn leven een geheel andere wending geeft…

De dood van een kroonprins (2002) is het resultaat van een samenwerking tussen tien auteurs: Tomas Ross, Lydia Rood, Ina Bouman, Felix Thijssen, Roel Janssen, Maarten ’t Hart, René Appel, Peter de Zwaan, Rinus Ferdinandusse en Henk Apotheker. Elke schrijver nam één hoofdstuk voor zijn rekening. Aan dit boek is een prijsvraag verbonden. Men dient antwoord te geven op de vraag welke auteur welk hoofdstuk schreef. Inzendingen voor 20 juni 2002. Details zijn te vinden op www.dedoodvandekroonprins.nl.
Over het verhaal: Bert Zoutkamp heeft zich opgewerkt tot kroonprins en partij-ideoloog van de Partij van de Arbeid: een jongen uit het volk, die ‘altijd gewoon is gebleven’. Na zijn succesvolle burgemeesterschap van Rotterdam wordt hij minister van Binnenlandse Zaken in het tweede kabinet Hendrikse. Een ontploffing op zijn jacht bij een tochtje op de Waddenzee maakt echter een abrupt einde aan zijn opzienbarende en ook turbulente carrière.
Journalist Joop Meijer begint op verzoek van zijn uitgever aan een biografie van deze markante politicus. Allengs merkt hij dat de dood van Zoutkamp omgeven is met een aantal raadselachtige aspecten. Wie is die man, bijvoorbeeld, die Zoutkamps dochter volgt en foto’s van haar maakt? Waarom willen ambtenaren die aanvankelijk hun medewerking toezegden, niet meer praten met Meijer? En wat heeft een villa in Zuid-Afrika met Zoutkamps dood te maken?

De middelman verschijnt oktober 2005. Rockne Paradise heeft een prachtige baan, maar kan met niemand daarover praten. Ook hij wil wel eens in het café vertellen over zijn bezigheden. Maar een moordenaar kan en mag weinig vertellen. Rockne heeft een manier gevonden om over zijn werk te vertellen.

In uw boeken heeft iedereen iets te verbergen. Dat maakt chantabel.
‘Ik geloof niet dat er iemand bestaat zonder geheim, hoe minuscuul ook. Je kunt geen dertig, veertig, vijftig, worden zonder dat je een keer iets ongelooflijk stoms doet, of een fout maakt […] Het is onmogelijk om lelieblank door het leven te gaan.’
Veel actie in uw boeken wordt veroorzaakt door wraak.
‘Ik ben iemand die niet gebouwd is voor de linker- en de rechterwang. In gedachten neem ik altijd op de meest vreselijke wijze wraak, maar ik ben te lui om het echt te doen. Ik bedenk wel 87 varianten om iemand te grazen te nemen, maar ik voer ze niet uit want ik ben niet handig genoeg, ik zou meteen gepakt worden.
Ik denk dat de mens geneigd is om wraak te nemen, zeker als hij het vermoeden heeft dat niemand hem iets kan maken. Ik geloof niet zo in het goede in de mens.’

fragment interview met Diny van de Manakker, De Thrillerkrant, juni 2001

In De voeder vlucht Jeff Meekseen na een uit de hand gelopen overval op een clandestien casino halsoverkop uit Denver. Hij moet uit handen zien te blijven van de politie, die hem zoekt omdat hij een agent invalide heeft geslagen. En van gangsterbaas Baz Madden, die ten onrechte denkt dat hij er met de buit vandoor is. Zelf is Jeff ervan overtuigd dat hij er om een of andere reden door Madden is ingeluisd. Jeff woont nu al jaren ergens in de Amerikaanse wildernis. Hij is een echt natuurmens geworden, heer en meester op eigen terrein. Dit komt hem goed van pas als op een dag twee mannen arriveren die hem in opdracht van Madden naar Denver moeten terugbrengen. Nadat hij de twee heeft uitgeschakeld, beseft Jeff dat hij zich niet langer voor Madden verborgen kan houden en de zaken in Denver eigenhandig moet gaan rechtzetten.

De Charlsville Jackpot. Jeff Meeks ontmoet in een mistroostig casino in het Cherokee-reservaat de verlopen uitziende Charls Crisp. Meeks stemt ermee in om de dronken Crisp naar huis te rijden. Een dag later verneemt hij dat Crisp de jackpot van een loterij heeft gewonnen. Met het geld heeft hij zijn eigen dorp gesticht: het gehucht Charlsville, waar iedereen ogenschijnlijk even gelukkig is. Iedereen behalve Crisps dochter Cory. Zij biedt Meeks een genereus bedrag aan om op zoek te gaan naar haar jongere broer die op zijn dertiende is verdwenen. Meeks besluit haar te helpen, maar dat blijft niet zonder gevolgen. Nog dezelfde avond wordt hij voor dood achtergelaten in een kuil vol afval waar ratten hem belagen. Vanaf dit moment is hij niet langer op zoek naar de verloren broer, maar richt hij zich vol overgave op een duister complot waarin de miljoenen van de Charlsville-jackpot centraal staan.

Met Duivelsrug werd Peter de Zwaan voor de zevende keer genomineerd voor de Gouden Strop.

De Zwaan heeft een respectabel aantal spannende jeugdromans op zijn naam staan, zoals de Tigranreeks. Verder nam hij de Bob Evers-serie over van Willy van der Heide (pseudoniem van W.H.M. van den Hout), na diens overlijden. Uitgebreide informatie op de door zijn zoon gemaakte homepage op www.deZwaan.net.Bij Ellessy verscheen voor de jeugd (11+): Mijn rotvriend (1996); Het geheim van smart (1999); De ontdekking van Mascha (2000); De woede van Wino (2002).

Werk (thrillers): Dietz (debuut, 1992 – als Een man genaamd Dietz samen met De vrouwenoppasser als herdrukken verschenen in 2002); Samake (1992); Coon (1993); Rafels (1996); Een keel van glas (1997); Buiten leven (1998); De regels (1999); Het Alibibureau (2000); De Vrouwenoppasser (2001); De bemiddelaar (2002); De dood van een kroonprins (2002, met 9 andere auteurs); De klusjesman (2003); Verknipt (2004); Hoerenjong (2005); De Middelman (2005); De voeder (2006); Duivelsrug (2007); De Charlsville Jackpot (2008); Kelly’s 30.000 (2008); Een zaak van vrouwen (2009).