John Vermeulen

John Vermeulen (Antwerpen, 13 mei 1941, pseudoniemen: Tessy Bénigne, John Linden) debuteerde op vijftienjarige leeftijd met een roman. Het was een sciencefiction roman voor de jeugd, die werd  uitgebracht onder de titel De vervloekte Planeet. Na zijn technische studies (elektronica), werkte de auteur in den dop enkele jaren als technicus op zeeschepen en kreeg vervolgens een baantje als pr-man bij Coca-Cola.

Als fervent zeiler begon hij al heel vroeg stukjes te schrijven over watersport en zo kwam hij terecht in de watersportjournalistiek (onder andere als fotoredacteur). Op een gegeven moment ruilde hij zijn vaste baan definitief voor die van fulltime broodschrijver. Uiteindelijk werd hij respectievelijk hoofd- en eindredacteur van twee Belgische watersportmagazines en medewerker van de Nederlandse Waterkampioen. Watersport speelt dan ook een belangrijke rol in zijn boeken.

Tussen de bedrijven door was John Vermeulen romans blijven schrijven. Aanvankelijk ging het uitsluitend om sciencefiction (ook veel voor de jeugd), maar nu de centen belangrijk begonnen te worden, schakelde hij naadloos over op het lucratievere thrillergenre. Hij debuteerde als thrillerauteur met 1000 meter van Armageddon (1981). Zijn recentste misdaadroman, De gele dood (2001) is gebaseerd op het verhaal van zijn thrillerdebuut. Naar aanleiding van 77° Kelvin werd  hij ‘Ludlum-in-de-Benelux’ genoemd. Uitgeverij Bruna publiceerde in enkele jaren tijd een half dozijn boeken van hem rond hetzelfde hoofdpersonage, Ansen Wagner, een soort feministische James Bond-figuur.

Toen zijn vriend en uitgever Joost Bloemsma, Bruna verliet om een andere uitgeverij te  gaan leiden, verhuisde John Vermeulen mee. Ansen Wagner werd in de diepvriezer gestopt en er volgden enkele ‘serieuzere’ thrillers, waarvan Solo Race in 1988 bekroond werd met de Prijs van de Grote Jury. Van de daaropvolgende ecothriller Hellepoel waren de filmrechten al verkocht nog voor het boek verschenen was.

In Beau crime (1998) heeft Kathy Dufour, een jonge vrouw met een sterk erotische uitstraling, fotomodel voor het cosmeticamerk Beau Crime, een nachtelijk radioprogramma over liefde en seks. De zwoele sfeer van deze uitzending obsedeert allerlei rare vogels. Wanneer Kathy in haar slaapkamer gewurgd wordt, is er geen gebrek aan verdachten. Aan Patricia Caril, een vrouwelijke onderzoeksrechter met biseksuele neigingen, om de bizarre puzzel te ontwarren, een opdracht die haar zelf haast het leven kost.

De thriller Gif (1999) heeft een milieuschandaal als thema en is gebaseerd op een filmscenario voor een lange speelfilm dat John Vermeulen in opdracht van regisseur Patrick Le Bon (onder andere  bekend van Langs de Kade) schreef. Het draaien zou in 2001 moeten gebeuren. In Gif voert Vermeulen politie-inspecteur John Morris op die, samen met zijn nieuwe collega Rebecca, een verband zoekt tussen de moord op een bekend betonfabrikant en vergiftigingsgevallen in de nieuwe verkaveling ‘Blauwe Regen’. In dit gebouw worden kinderen ziek en belanden uiteindelijk in coma. Vreselijke gebeurtenissen volgen elkaar in snel tempo op. Het duo komt terecht in een slangenkuil van omkoperij en doofpotoperaties en wordt op hun speurtocht compleet onverwacht bijgestaan door een mysterieuze wraakengel.

In 2000 won hij de literaire Ambrozijnprijs van de stad Ieper voor een kort misdaadverhaal: Terminaal.

De gele dood (2001) is, zoals ook voorin het boek staat vermeld, gebaseerd op het verhaal van zijn thrillerdebuut. In feite heeft Vermeulen het oorspronkelijke verhaal geheel herschreven. De hoofdpersoon heet Conrad Joling, een ingenieur in Dalkar, een verrijkingsfabriek voor uranium ten noorden van Antwerpen. De fabriek wordt bezet door terroristen die in dienst zijn van een olieproducerend land. Joling blijkt een van de terroristen te kennen en moet als bemiddelaar optreden. Hij maakt onaangenaam kennis met de gruwelijke werkwijzen van Hauman, functionaris bij de Europese Opsporingsdienst, die het onderzoek naar de terroristen leidt. De titel verwijst naar het dodelijke gele poeder dat kan vrijkomen bij een ramp met een kerncentrale, de zogenaamde yellow cake.
Overigens is er in 1982 toevallig ook stripboek verschenen met dezelfde titel De gele dood, een detective van Arthur Piroton.

Humoristisch kookboek en andere non-fictie
Vermeulen schreef o.a. over varen, zeilen, skiën, tuinieren, relaties en tv-kijken, maar ook over koken. In het najaar 2002 verscheen Koken en Versieren, een boek met zeer bruikbare recepten van John Vermeulen (ook koken is een van zijn passies), gelardeerd met een flinke dosis humor. Het opzet van het boek is hoe je met je kookkunstjes een nieuwe verovering kunt imponeren. Een van deze recepten won inmiddels al de Prijs voor Zomerrecepten van het Nederlandse Boeknet. Het boek is te bestellen bij www.gopher.nl.

Historische romans
De Ekster op de Galg (1992), een historische roman over leven en werk van Pieter Bruegel de oude. Dit boek kwam in Duitse vertaling (Die Elster auf dem Galgen, 1994) op de bestsellerlijst terecht en het werd ook al in het Japans vertaald. Vergevorderde filmplannen bij de Nederlandse televisie sprongen helaas af na een machtswissel bij de desbetreffende omroep.
In 2001 verscheen een soortgelijke roman over Jeroen Bosch onder de titel De Tuin der Lusten. Dit boek is ook in het Duits, Japans en Spaans vertaald. Van de Duitse versie waren in 2004 al meer dan honderdduizend exemplaren verkocht.
Tussen god en zee (2004) gaat over het leven en werk van Gerard Mercator.
Verhalen en SF
De bundel korte misdaadverhalen Dodelijke Paringsdans verscheen in 2002. Het gaat om verhalen die eerder verschenen in bladen als Playboy en Penthouse, aangevuld met een stuk of wat nieuwe.
Hij schreef verder andere korte verhalen (o.a. voor Playboy, Penthouse, Ché en Exclusief).
Zowel voor volwassen als voor de jeugd schreef hij SF. Ring van vuur verscheen onder het pseudoniem John Linden. Zijn SF-roman De binaire joker verscheen ook in het Frans. In 2002 kwam zijn nieuwste sciencefiction-roman uit, Ring van Eeuwigheid, een lijvig driedelig epos, een metafysische roman die geweven werd rond enkele boeiende mysteries van mens en wetenschap. Zoals het raadsel Tijd, UFO’s, de missing link, parallelle werelden, spoorloze verdwijningen van mensen en dingen, de Bermuda driehoek, enz. Voor al deze geheimzinnige verschijnselen wordt in deze roman voor eens en voor altijd een sluitende verklaring gegeven.

Zijn laatste titel Satans oog (2005) is een boek in de traditie van Ring van Eeuwigheid, over een verwoeste aarde nadat een rode dwergster ons zonnestelsel is binnengedrongen en kleine groepjes overlevenden uit de oude en de nieuwe tijd met elkaar geconfronteerd worden.

Prijzen
In 2000 won Vermeulen drie prijzen: de internationale Ambrozijnprijs voor korte verhalen met het misdaadverhaal Terminaal, de receptenwedstrijd van Boeknet en als derde de John Flandersprijs (fl. 2750,-) voor het korte jeugdverhaal Het Internetmonstertje.

Werk

Thrillers: 1000 meter van armageddon (1981);  De oplichters (1982); Moordkinderen (1983); Scarabee (1983); Apeliefde (1984); Wraakgodin (1984); 77° Kelvin (1985); Loca! (1986); Solorace (1987); Hellepoel (1990); Beau crime (1998); Gif (1999); De gele dood (2001); De kat in het aquarium (verschijnt in 2003).

Misdaadverhalen (o.a.): Geconditioneerde reflex, in: Pulp 4, (1972); Vraag het maar aan de postbode, in: Zwarte beertjes crime jaarboek (1982); Loca, in: Zwarte beertjes crime jaarboek 2 (1984); De vrouw van de Baas, in: Playboy, juni 2002; Code 13, in: De beste misdaadverhalen van Vlaanderen (2002); Canon (Nederlands: Carambole) in World’s Finest Crime and Mystery 2002; Dodelijke paringsdans (2002, bundel misdaadverhalen, met verhalen uit Playboy).

Historische romans: De Ekster op de Galg (1992, in het Duits vertaald als Die Elster auf dem Galgen, 1994 – in 2001 in het Japans verschenen); De Tuin der Lusten (2001); Tussen god en zee (2004).

Als Tessy Bénigne: Met zachte hand (1985); Een tedere streling (1987).

Science-fiction: De vervloekte planeet (1957); Onheil op venus (1964); De stad zonder naam (1967); Blinde planeet (1977); Sterrenstad onder zee (1978); De binaire joker (1979, in het Frans vertaald als Le bouffon binaire, 1983); Contract met een supermens (1980); Ring van vuur (onder het pseudoniem John Linden, 1996); Ring van Eeuwigheid (2002); Satans oog (2005).

Non-fictie: Varensweeën (1983); Varensweeën 2 (1983); Zeilen (1984); Vissen (1984); Skiën (1985); Tuinieren (1985); TV kijken (1985); Wat zien ze toch in die snotneuzen? (1995, dit was een ‘studie’ over waarom steeds meer rijpere mannen een relatie aangaan met een veel jongere vrouw); Koken en versieren(2002).

Toneel: Vraag het maar aan de postbode; Recept voor een moord; We komen op tv!; Pluche beertjes; De favoriete schoonzoon; De b.o.m.; Schoktherapie; Valium; Een vrouw met behoeften; Van werken word je moe; Baron vol lunchpauze; Symfonie voor blokfluit en warme bakker. Zie voor synopses van deze stukken Vlaamse Toneelauteurs.

Kinderboeken: (in de reeks ‘Vlaamse filmpjes‘) Watersleper (1979); Tijdsprong in de Toengoeska (1979); De Kracht diep in Mij (1981); Dodelijke glimzwammen (2000, VF 3032); De verdwijning van Atlantis (2001, VF 3051); Het internetmonstertje (John Flandersprijs, 2001 VF 3024); Cyber Voodoo (2001, VF 3071); De groene nachtmerrie (2003, VF 3122); Asja (2004, VF 3148).
SF voor de jeugd: De IJszeilers (1985); Het IJzeren kasteel (1985); De schaduw van Rimmenon (1987)

• Meer over John Vermeulen op zijn eigen website http://users.skynet.be/fb440897