Chris Rippen (Haarlem 1940), studeerde Nederlandse taal- en letterkunde te Amsterdam en is werkzaam in het Hoger Beroepsonderwijs.
Hij debuteerde in 1988 met de misdaadroman Sporen, over de dood van een verzetsstrijder in 1943 en de nasleep daarvan in latere generaties. Met zijn tweede roman, Playback, won hij in 1992 de Gouden Strop. Een vuilstortaffaire en de effecten daarvan op het leven in een provinciestadje vormen het gegeven van Met de grond gelijk (1993). Van deze drie romans bracht ECON Verlag in Düsseldorf een Duitse vertaling uit. In 1999 verscheen Baltische Connecties, dat genomineerd werd voor de Gouden Strop 2000, en in 2002 de literaire thriller Een enkel woord.
In 1995 bundelde Rippen zijn korte verhalen in Zuidelijke streken. In de jaren daarna publiceerde hij tal van korte verhalen in binnen- en buitenland, o.m. in Spanje, Duitsland, Bulgarije, de Verenigde Staten en Japan. In 2002 won hij met zijn verhaal The Best de Bulgaarse Atanas Mandadjiev Award.
Chris Rippen was van 1994 tot 1999 voorzitter van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs en is Nederlands vertegenwoordiger in de internationale vereniging van misdaadauteurs AIEP/IACW.
DE ROMANSSporen (1988) Welke grens was Anja Warnaar gepasseerd, dat ze op het donkere strand van Zandvoort de dood ingejaagd moest worden? De surfende vakantiegenoten weten van niets, haar vriend is spoorloos. De recherche concentreert zich voorlopig op de moord op een bejaarde vrouw met wie de studente die dag een afspraak had. ‘Een ongewoon spannende thriller’ (Haagse Courant) Duitse vertaling: Tödliche Spuren (1993), Econ Verlag.
|
Playback (1991) ‘Alleen Overgouw wil ik spreken,’ had de televisieproducent Barry Kaufmann ’s nachts om vier uur gezegd in een onheilspellend telefoongesprek. Maar Kaufmann verschijnt niet op de afspraak en twee dagen later wordt zijn lichaam gevonden dicht bij de plaats waar zijn auto het laatst gezien is. Een dun, vlijmscherp wapen, denkt de politie. Een stiletto bijvoorbeeld. Len Overgouw, vooralsnog meer bezig met de vraag welke junk hem nu weer beroofd heeft, wordt door Kaufmanns lijfwacht hardhandig bij de zaak betrokken. Maar ook hij weet niet wie de dreigbrieven schreef aan zijn voormalige dienstvriend en wat de hoorbare stilte op zijn antwoordapparaat betekent. Was Kaufmann bezig de balans van zijn leven op te maken of rekende het verleden zelf met hem af? Een tweede moord brengt Overgouw tot het inzicht dat er zich een drama voltrekt waarin hij ongewild en zonder het te weten een rol vervult. Bekroond met de Gouden Strop 1992. ‘Niet alleen door de intrige en de goed gedoseerde spanning is Playback een goede thriller, Duitse vertaling: Stimme aus dem Off (1994), Econ Verlag.
|
Met de grond gelijk (1993) – Barwoude heeft een groen profiel. Gifgroen – Er hangen venijnige affiches op de muren van het gezandstraalde stadje Barwoude. Het is aan de vooravond van de hoorzitting over het afvalbeleid, maar echt ongerust maken de inwoners zich er niet over – het sobere en zelfbewuste Barwoude heeft immers niets te verbergen. Maar in dezelfde week rijdt een milieu-activist zich te pletter tegen een bulldozer en wordt in de voortuin van voormalig wethouder Halbertsma het stadsriool geleegd. Bruno Halbertsma, na lange tijd weer terug in zijn geboortestad, maakt zich zorgen over de hetze tegen zijn vader; als Barwoude een rein geweten heeft, waarom dan die intimidatie en warom die spelletjes – dodelijke spelletjes zelfs? Welke krachten zijn er aan het werk in het godvrezende stadje waar nooit veel gebeurde en weinig veranderde? [Uitgever: Bzztoh, Den Haag] ‘Als hier iets onder de grond zit wat er niet hoort, zit het diep,’ denkt Bruno, gezeten op de voormalige vuilstortplaats Krawielen, nu een idyllische groene heuvel even buiten het stadje. Het zit nog dieper dan hij denkt.‘Een prachtig verhaal dat het verdient een sluipende bestseller te worden.’ (Vrij Nederland) ‘Rippen wordt steeds beter.’ (De Volkskrant) Duitse vertaling: Plattgemacht (1996), Econ Verlag.
|
Baltische Connecties (1999) Op zijn eigen zilveren bruiloft blijft de plaats van Wessel Oudhoff leeg. Zijn vlucht uit Ierland is gecanceld, zegt zijn vrouw Laura. Veel gasten weten echter dat Oudhoffs escapisme de laatste tijd pijnlijke vormen aanneemt. Wanneer hij diezelfde nacht bij een verkeersongeluk om het leven komt, lijkt dat het tragische einde van een man die zichzelf niet meer in de hand had. Maar bij Hein Roosen, Oudhoffs vroegere huisvriend, groeit de argwaan. Waarom vertelt Laura Oudhoff de ene leugen na de andere over Wessels verblijfplaats in de week voor zijn dood? Waar was zij zelf de nacht na het feest? En welke rol speelde Oudhoff in het mysterieuze Hanze-project van het familiebedrijf Korthagen & Sons? Roosens zoektocht is een eenzaam avontuur, dat hem van de Ardennen via een Utrechtse fotostudio naar de Duitse Oostzeehavens voert. Langzaam haalt het verleden het heden in en ontvouwt zich het raadsel rond leven en dood van Wessel Oudhoff. [Uitgever: Bzztoh, Den Haag] Genomineerd voor de Gouden Strop 2000. ‘Herstelt het vertrouwen in de Nederlandse thriller.’ (De Haagse Post)‘Een dwingend geschreven verhaal.’ (Vrij Nederland) ‘Een roman met een langzaam opgebouwde, soms bijna verstilde, onderhuidse spanning.’ (Juryrapport De Gouden Strop) En NRC Handelsblad besluit zijn zeer lovende bespreking met: ‘Het merkwaardige van Rippens spaarzaam en versluierd geven van informatie is dat de moordzaak voor de lezer nooit helemaal wordt opgehelderd. Dat is aanvankelijk ergerlijk, maar toen ik de roman uit had, had ik er vrede mee: zo blijft er tenminste van alles over om op na te kauwen. Een goede romancier weet dat de lezer nooit helemaal bevredigd moet worden.’
|
Een enkel woord (2002) Gaat het eigenlijk wel zo goed met de 79-jarige Eline Marchand als ze zelf beweert? O ja, ze maakt veel nieuwe vrienden in het seniorencentrum waar ze sinds kort woont, ze straalt in haar glansrol op de culturele avond en zegt dat ze hier altijd wil blijven wonen. Maar die dromen dan, die haar zo kwellen, die stemmen uit het verleden, die dreigende e-mailtjes, die achterbuurman die haar niet met rust laat, die zogenaamde val van de trap? “Je hoeft je géén zorgen te maken,” zegt ze. “Er is hoegenaamd niets aan de hand.” Dat zegt ze haar hele leven al. Tot het tegendeel op dramatische wijze bewezen wordt. [Uitgever: De Geus, Breda] ‘Als altijd is Rippen compositorisch en stilistisch uitstekend op dreef.’ (Het Parool) |
Eeuwige Stranden gaat over drugs, schuld en dood in de Cariben. De opdracht waarmee Murk Stuart naar Martinique reist, lijkt simpel: Spoor Xander Bijlefeld op en zeg hem dat zijn moeder op sterven ligt. Maar Bijlefeld, al acht jaar op de vlucht voor de Nederlandse justitie, blijft buiten bereik. Op het tropische eiland schermt iedereen hem af, vooral zijn vriendin Marie-Ange. Leeft Bijlefeld nog wel, vraagt Stuart zich af. Gaat het bizarre verhaal over een begrafenis op zee dat op het eiland de ronde doet misschien over de man die hij zoekt? Maar ook Stuart heeft een dubbele agenda. In Bijlefelds schim jaagt hij diens medeveroordeelde na, zijn eigen halfbroer Victor. Stuarts zoektocht trekt de aandacht van de politie, en als hij ongewild verstrikt raakt in een spectaculaire cocaïnesmokkel, krijgt hij ook de lokale drugsbendes en de Antilliaanse narcoticabrigade achter zich aan. |
|
Werk: Sporen (1988); Playback (1991); Met de grond gelijk (1993); Zuidelijke streken (verhalen, 1995); Baltische connecties (1999); Een enkel woord (2002); Nachtboot (verhalen, 2003) ; Eeuwige Stranden (2005); Misdaad in triplo (2005, bundeling van Sporen, Playback en Baltische connecties).